Введите слова для поиска

Püstə Ağacı

Maqsud İbrahimbəyov           

PÜSTƏ AĞACI

Bu ki çox asandır – arı bədənini xatırladan və qırmızı alovla fışıldayan yandırıcı bombanı bu maşa ilə tutub, onu,  elə buradaca, damda əvvəlcədən hazırlanmış su ilə dolu çəlləyin içinə salmaq, sonra da çəlləkdən çıxan buxarın necə pərvaz etməsinə baxmaq. Özü də bu vaxt gərək sirenalar vıyıldasın, zenit topları atsın, səmada da projektorların şüaları oynasın. Eh!..Ancaq müharibə illərində Bakıya bomba düşmədi. Heç bir dənə də düşmədi. Deyəsən, bizim həyətin uşaqlarından başqa, şəhərdə heç kəs bununla bağlı təəssüflənmədi. Bircə dənə bombanı, qoy heç yandırıcı olmasın, başqa bomba olsun, çəlləkdə batırmağı necə də arzulayırdıq.  Amma bu istəyimizdən heç bir şey çıxmadı. Əbəs yerə gecə yarısınacan damda oturub hava hücumunu gözləyirdik. Maşa da, qarmaq da, elə balta da boş-boşuna alətlər lövhəsindən asılı qalmışdı.

Alətlər üçün lövhə divardan asılmışdı, üstündə də hava hücumu zamanı nə etmək lazım olduğu çox dəqiq yazılmışdı. Biz bu qaydaları əzbərdən bilirdik. Ancaq əbəs yerə. Bütün bu alətlər müharibənin axırınacan heç bir xeyri olmadan boş-boşuna lövhədən asılı qaldı. Bircə əyləncəli məqam  “upravdom”un ayda bir dəfə yanğınsöndürmə çəlləyindəki  suyu dəyişdirməsi vaxtı olurdu. Çəlləkdəki su tünd yaşıl, lap qap-qara idi. “Upravdom” da söz verirdi ki, bu suda çömçəquyruqlar əmələ gələcək, ancaq, onlar elə də əmələ gəlmədi. Yəqin hiss edirdilər ki, əvvəl-axır çəlləkdəki su dəyişdiriləcək və onda çömçəquyruqların vəziyyəti yaman olacaq.

Читать далее